Job 30.6
Vulgate

¹ nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei
² quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni
³ egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria
⁴ et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum
⁵ qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant
⁶ in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream
⁷ qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant
⁸ filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes
⁹ nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium
¹⁰ abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur
¹¹ faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum
¹² ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis
¹³ dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
¹⁴ quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt
¹⁵ redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea
¹⁶ nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis
¹⁷ nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt
¹⁸ in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me
¹⁹ conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
²⁰ clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
²¹ mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi
²² elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide
²³ scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi
²⁴ verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis
²⁵ flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi
²⁶ expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae
²⁷ interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis
²⁸ maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
²⁹ frater fui draconum et socius strutionum
³⁰ cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate
³¹ versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium