Job 7.20
Vulgate

¹ militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
² sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
³ sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
⁴ si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
⁵ induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
⁶ dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
⁷ memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
⁸ nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
⁹ sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet
¹⁰ nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
¹¹ quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
¹² numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
¹³ si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
¹⁴ terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
¹⁵ quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
¹⁶ desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
¹⁷ quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
¹⁸ visitas eum diluculo et subito probas illum
¹⁹ usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
²⁰ peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
²¹ cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam