Ecclésiaste 12.7
Vulgate

¹ memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae antequam veniat tempus adflictionis et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent
² antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae et revertantur nubes post pluviam
³ quando commovebuntur custodes domus et nutabuntur viri fortissimi et otiosae erunt molentes inminuto numero et tenebrescent videntes per foramina
⁴ et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis et consurgent ad vocem volucris et obsurdescent omnes filiae carminis
⁵ excelsa quoque timebunt et formidabunt in via florebit amigdalum inpinguabitur lucusta et dissipabitur capparis quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae et circumibunt in platea plangentes
⁶ antequam rumpatur funis argenteus et recurrat vitta aurea et conteratur hydria super fontem et confringatur rota super cisternam
⁷ et revertatur pulvis in terram suam unde erat et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum
⁸ vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes omnia vanitas

Crainte de Dieu et obéissance

⁹ cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum et enarravit quae fecerit et investigans conposuit parabolas multas
¹⁰ quaesivit verba utilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos
¹¹ verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno
¹² his amplius fili mi ne requiras faciendi plures libros nullus est finis frequensque meditatio carnis adflictio est
¹³ finem loquendi omnes pariter audiamus Deum time et mandata eius observa hoc est enim omnis homo
¹⁴ et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium pro omni errato sive bonum sive malum sit